ก่อนจะสิ้นแสงสุดท้าย

                .. เธอ..25 ก.ค 2014
"กอด..กอดเขาหน่อยได้ไหม!!" มือปัดป่ายไขว่คว้าหมอกที่หนาขึ้นเรื่อย ๆ ทำให้คนหนึ่งซึ่งไขว่ขว้า กับควานหาได้เพียงแค่อากาศ..

"เจ้..ได้โปรด อย่าไป ไม่..ไม่..ไม่มมมมมมมม"

    "กริ่งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"เรย์ๆๆๆๆๆๆตบนาฬิกาปลุกสักที...ดังมาหลายรอบแล้วนะ"  ป้ารักมือวางอันดับหนึ่งในการทำกับข้าวของบ้านตระกูล ร มือผัดข้าวพราง ตะโกนเรียกลูกสาวไปพราง 

    "กริ่งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"ไอ้เรย์ตื่นๆๆๆๆ เดี๋ยวถ้าไม่ตื่นอีกนะ แม่จะแผ้งกะบาลด้วยตะหลิวเลย" พูดพรางแหงนหน้าไปมองหน้าต่างบ้านไม้ชั้นสองที่มีลูกสาวนอนพักอยู่ ถึงแม้ตัวจริงของเจ้าหล่อนจะห่างไกลคำว่า "ลูกสาว" มากมายนักก็ตาม
    "ตื่นแล้วแม่....โอ้ปวดหัวอะ...กี่โมงแล้วเนี่ย ห่ะ!!  ตายละ..6 โมง จะทันมัยเนี่ย..เวรๆๆละ"

        ย้อนกลับไปสัปดาห์ก่อน กับการประชุมที่แสนจะเคร่งเครียด 
"เอาเป็นว่าเราลงมติว่า..ปี2015 ก่อนงานสัปดาห์หนังสือเดือนตุลา เราจะเปิดสนพ.ใหม่...ต้องรัก
ดังนั้น เราต้องมีนิยายรักดีๆสักเรื่อง ใครจะรับโปรเจ็คนี้"
    พี่อ้นบก.ใหญ่สนพ.ต้องอ่านผู้คร้ำหวอดในวงการน้ำหมึก เอ่ยขออาสาสมัครหนึ่งตำแหน่งที่แลดูพร้อมจะสวมมงกฏและสายสะพายให้ 

"ขอบายนะพี่อ้น พอดีโปรเจ็คเขียนบทละคร ที่อยากให้เป็นนิยายสาปสยองยังไม่ปิดเล่ม แลจะสยองไปหวานไป หม่องคิดว่าไม่น่าจะเหมาะ..^^..".  
       พี่หม่องพี่สาวคนรองของสนพ.พูดไปอมยิ้มไปแล้วปรายตาพร้อมยักคิ้วให้ มาที่เจ้าเรย์สาวหล่อคนเดียวของบริษัท 

"เวร เดี๋ยวก่อนสิพี่หม่อง ถ้าพี่หม่องไม่เขียนแล้วก็ต้องเป็นเรย์ซิ"
สองสาวใหญ่  เอ่ยพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย
  " ช่ายยยยยย"

"ไรอ่า...พี่อ้นพี่หม่อง เรย์เขียนนิยายผีนะ..จะให้ไปเขียนนิยายรักจะได้เรื่องมัยเนี่ย"
   " ก็เพราะไม่เคยงัยจ๊ะ....ก็จะได้เคยซะ 555 อย่าอิดออด ถ้าไม่มีไอเดียก็ไปหาซะ
เอาแบบฟรุ้งฟริ้งนะ..^^..อิอิ พี่ให้เวลา ต้องเสร็จภายใน พฤษภา ปีหน้านะจ๊ะ
ตอนนี้ก็กรกฏาละ จะหาข้อมูลอะไรก็อย่าช้านะจ๊ะจัดไป โอเคจบการประชุมกลับบ้านได้ พี่ว่าจะไปนวดผ่อนคลายสักหน่อยปั่นงานดึกมาหลายวัน หม่องฝากรีไรงานเขียนบทความ คุณสมโชคด้วยนะ รายนี้เขี้ยว ดีนะเขาอยู่ประจวบถ้าอยู่กทม.สงสัยพี่คงเจอหน้าเขาเช้าเย็นแน่เลย ผู้ชายอะไร จิกอย่างกะผู้หญิงถือว่าตัวเองเป็นนักการเมืองชื่อดังแล้วมาวางมาดเสียเหลือเกิน เมล์เขียนบทความงาน เปิดเทศกาลอาหารทะเลที่อ่าวมะนาวกับการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทยของคุณสมโชคพึ่งมาเมื่อเช้า...ฝากหน่อย นะหม่อง^^..." พี่อ้นบก.เอ๋ยเสร็จแล้วก็หมุนตัวเดินออกจากห้องทำงานหายไปทันที 
  " ..^^ จะได้เก่งๆนะจ๊ะบักเรย์ อิอิ...ขอให้โชคดีน่าาาา" พี่หม่องแสดงความยินดีแบบคล้ายเยาะเย้ยชอบกล
 " เฮ้อ!!!....ทำงัยดีอะ...หวานก็ไม่เคยหวานกับใคร?  เขียนนิยายรัก..><..กำมะแบเลย"
" พี่แนะนำนะเรย์ ไปหาโลเคชั่น หาแรงบันดาลใจ สัมภาษณ์คนที่มีรักก็ได้ นึกออกยังว่าจะไปที่ใหน?" พี่หม่องช่วยเรย์คิดเบรนสตอมกันเต็มที่เลย
 " ไม่รู้เลยพี่..อืม!!...เรย์มีเพื่อนอยู่ที่ประจวบ..เลยคิดว่าอาจไปหาข้อมูลและแรงบันดาลใจที่นั้นดีกว่า..
ความรักกับทะเลมักจะมาด้วยกัน พี่ว่ามะ" เรย์นึกออกพร้อมขอความคิดเห็น

 " เกี่ยวอะไรว่ะ"
 "พี่หม่องอ่ะ ไม่ช่วยไม่พอ ทำให้เสียกำลังใจนิ" เจ้าเรย์ค่อนแคะ
 "ไม่รู้ละ..คงเริ่มสตาจที่นั้นคะพี่...เฮ้อ!!!กำ" กำๆๆๆ...กำ><...ไม่แบเลย....
   
          "ที่แน่ๆ...โทรหาไอ้กี้ก่อนน่าจะดี!" เจ้าเรย์ไม่พูดเปล่าพลางหยิบมือถือเครื่องกระทัดรัด
ขึ้นมากดหาเจ้าเพื่อนยากทันที...
           "กี้ๆๆๆๆๆ....ทำไรอยู่จู้ฮุกกรู วันศุกร์นี้นายว่างเปล่าอะ...หรอๆ ออ..พอดีฉันจะไปหาพอตเรื่องมาเขียนหนังสือหน่อย. เห็นว่าการไปนอนกลิ้งไปกลิ้งมา ให้น้ำทะเลสาดอั๊กๆๆ...น่าจะทำให้จินตนาการฉันบรรจิดนะ...555 อะแน่นอน ถ้าฉันไปฉันจะไม่กวนใจแกเลย ตัวฉันเล็กนึ้ดดดดเดียว....กินมะจุหรอกจะช่วยล้างชามทุกมื้อเลยฉันสัญญาด้วยเกียรติของเนตรนารีเลยเอ้า!!...5555 รด.ไม่ได้เรียนเอาเนตรนารีไปก่อนแล้วกันนะ...จ้าๆ วันศุกร์ที่25 ไปขึ้นรถที่ใหนนะ?...ออกหน้ารพ.ราชวิถีอนุสาวรีย์โอเช...8.00 โอเค
ขอบคุณครับคนหล่อกิ้วๆ ยะไม่ลืมหรอกเขาผัดคุณหญิงรักษณา....พี่จัดให้น้องอิอิ..มากคงจะสงสัยเอาของฝากไอ้กี้ทีไรข้าวผัดไข่ทุกทีเลย555...จ้าๆแล้วเจอกันเด้อ...เออ!!!...กิ้วๆ"
      เจ้าเรย์พูดไปพรางเต้นแร้งเต้นการ้องลำทำเพลงไป...พี่หม่องบก.เล่มเงยหน้ามามองตั้งแต่มันเม้า...จนมันเต้นลับหายไป..."เฮ้อ...สงสัยจะเครียดหนักแลจะเพี้ยนละคราวนี้"...พี่หม่องงึมงำพร้อมกับก้มลงเขียนหนังสือต่อและเข้าสู่พวังของตัวเองในที่สุด...
       สวัสดีประจวบ...ฉันกำลังไปหาเธอนะจ๊ะกิ้วๆ